به : سیروس رادمنش
چو می خوری قطره ای به یاد یار
حتا اگر کشمش سبز
با چای
در غروبی دلگیر
بی خورشید
یا نخی سیگار
وقتی دود می شویم
نادری را بهم ریخته اند
چنان که
طالبان کابل و
مغول ها سمرقند را
نادر
- طفل خدا -
تاوان چشم های کرم زده را
پس می دهد
جرثقیل ها
آدم ها را اجیر کرده اند
تبرزین
یافت می نشود ولی.
نرده های آبی
پیراهن فاجعه
در غبار گس و گسترده
در سراسر شهر
تمام پیرامون
تا چشم
که دیگر کار نمی کند
اینجا اهواز است
شهری که
هر کی آمده
مالیده، ریده، رفته!
تو
جفت ستانده ای از ماچین
و این سرآغاز ویرانی ست، رفیق!
سند به نام تو
هیچ رنگین کمانی
در کرانه ی این دفتر
نمی تابد
- حاجی!
این کیش میش ها به چند؟!
- فروشی نیست، عینی!
خوش گلدی ...
آبودانی ام کاکا
بووام مونه رو خشت عزب خونه
توی خیابون پهلوی خالی کرد
ننه م خاطرش نبود
شب بود، شرجی یا شمال بود
دست خودش نبود
- هر چی!
هنو جنگ نبود
خبری از کاتیوشا و خمسه خمسه نبود
هنو تو لین یک
عرق کیش میش می فروخت
اون یارو
آراپیک
که یه روز متلک انداخت به مو
و به خال سیام
- ایناها،
ببین، ای گوشه ...
که به جاش
دو تا چک افسری
نهاد من گوشاش
- کریم
و یه چاقو رو لپ چاقش
که وقتی با ننه م
و پری ترکه
اعدام شون کرده ن
خط ش از دور
پیدا بود
هنوز چشم ها می دید ولی
چشم ها می دید انگار...
جنوب
جنون شاعری ست
که وقتی مرد
هنوز از هیمنه اش
می رمند،
می ترسند
- علی الخصوص -
توی جیب هاش
چاقوی نقره کار زنجان و
پارکر اصل انگلیسی هم هست
چند حبه کشمش ارزان
جا مانده در رف
برای زهره ی ماهان!
آن سوی دریچه
کنار نهر سیاه
پیرمردی قوزی
به موج آب می نگرد
شعر ناب می خواند!
در شهر
یکی مثال من پیدا نیست
صد شهر
دگر
چو من کسی
شیدا نیست
سوزنبان پیر
مرده
هیچ قطاری از ایستگاه
نمی گذرد
درگاه
پر از غبار و دلتنگی
و هیچ دستی
آستانه را
بیدار نمی کند.
اهواز
هفتم اسفندماه 88
۳ نظر:
عکس بساط عرق و سیگارت کلی حال داد. شعرتون هم عالی بود. از چند صدایی شعر لذت بردم
حسین عالی پور
khodaye man !!! alieeeeeee
mesle hamishe :)
asheeeeeeeghe sheretam :D
آقا دمت گرم. پاینده باشی
ارسال یک نظر